ساخت یک فیلم خارج از بدنه هالیوود با این عظمت و جسارت، اتفاقی است که شاید تا سالها کسی جرئت به تصویر کشیدن مجدد آن را به خود ندهد. « اطلس ابر » مشخصاً هنری ترین فیلم سال است که علاوه بر فیلمنامه معنوی و جذابش، ارزش فنی بسیار بالایی هم دارد می تواند در چندین رشته از جمله « گریم ، فیلمبرداری ، صداگذاری و جلوه های ویژه » در فصل اهدای جوایز اسکار، حرف های زیادی برای گفتن داشته باشد. برای کسانی که حوصله لازم برای تماشای یک فیلم تماماً هنری را ندارند، « اطلس ابر » مطمئناً تجربه ای بسیار آزاردهنده و خسته کننده خواهد بود که در نهایت به گفتن جمله :« این دیگه چه مزخرفی بود!؟ » ختم خواهد شد! اما برای تماشاگرانی که علاقه وافری به تماشای نقاشی های طبیعی در قالب هنر هفتم دارند، تماشای « اطلس ابر » یک نعمت ارزشمند خواهد بود که شاید حتی با چندین و چند بار مشاهده دوباره آن هم نتوان اشراف کاملی به آن پیدا کرد.
تاثیر برانگیزترین جمله فیلم به انتخاب من ، جمله ای است که سانمی آن را اینطور بیان می کند: « زندگی ما فقط مال خود ما نیست. از آغاز تولد تا زمان مرگ، ما به تصمیمات و رفتارهایی که انجام می دهیم وابسته هستیم. هر جنایت یا رفتار خوبی که در زندگی انجامش می دهیم، سبب می شود تا آینده ما برساس آن بنا شود »
